Alex har annonsert at han skal flytte til Bern. Sara, Gunnhild og Peter avtalar at dei må snakkast for å prøve å hindre dette.

Peter hadde lova å kome heim til foreldra ein tur i kveld. Det skulle no gå bra. Du skal ære far din og mor di, stod det i bibelen. Dette var eit bod som Peter hadde streva med, men som han hadde funne ei løysing på: Han kunne ha respekt for dei som personar, men samtidig ha lov til å vere uenig med og til og med sint på dei. Hovedstrategien dei to siste åra hadde vore å halde avstand og lage seg sitt eige liv. 
Det var bror til mor hans, onkel Gabriel, som hadde råda han til å flytte på hybel allerede i 10. klasse: «Det blir bra for deg, Peter, så får dei andre styre på med sitt. Du kjem til å greie deg fint».

Onkel Gabriel hadde liksom alltid sett han og hatt trua på han. Der foreldra stilte umoglege krav, sa onkel Gabriel at det var godt nok. Når foreldra sine konfliktar overdøyvde alt, tilbydde onkel Gabriel stillheit og ein kopp kakao. Onkel visste nok at hybellivet kunne ha sine utfordringar, men stolte på Peter sjølv om han var ung. 
Peter var jo heime av og til, sjølvsagt. Og foreldra hadde sine gode sider. På ein måte følte han litt ansvar for dei også. «Hvis foreldra mine skulle flytte til Sveits...» tenkte Peter for seg sjølv, «...korleis ville det vore?». 
Han tykte at tanken på at Alex skulle flytte var verre. Men Alex hadde eit anna forhold til foreldra sine enn det Peter hadde. Han måtte jo gjere det som var best for han sjølv. Alex kunne ikkje gå imot sine eigne ynskje berre for å please Peter, Gunnhild og Sara. Kanskje det var best for han å berre fare?
Men det kjentes veldig tomt og rart å tenke på det... at Alex skulle flytte. Plutseleg kjente Peter seg uroleg. Kanskje var det ikkje det at Alex sakna foreldra sine eller syns det ville bli kult å bu i Bern. Kanskje var det noko her på Sandane, - kanskje på hybelhuset- , som han ville flytte frå? Peter svelga tungt. Og ein liten tanke om at ikkje hadde tatt nok ansvar byrja surre rundt i hovudet hans.

2020-04-03 14:52 | 0 kommentarer | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster

Gunnhild går for å finne Luna, men møter på Torstein og Ivar. Dei drikk Kiwiøl og snakkar om slikt som kan vere sårt – og har det moro ilag.

Peter tenkte på kor forskjellige menneske er. Nokre er skapt slik og andre sånn. Men folk er ikkje berre det ein ser, det er heilt sikkert. Dei har alltid fleire sider, og om ein tilbringer tid ilag, kan ein oppdage så mykje fint som ikkje er synleg ved første augekast. Og sjølvsagt; det var Billie han tenkte på… Klart at han og Billie var forskjellige, det visste han vel … Ho var utadvendt, vakker, erfaren, temperamentsfull. Sjølv var han innadvendt og – ja - sånn var det berre.
Men dei hadde noko felles også: Dei hadde kjempa med seg sjølve og vunne. Og den kampen hadde dei kjempa ved sidan av kvarandre.
Folk kan jo ha så mange slags spørsmål som gjer det vanskeleg å ete normalt:
Er eg bra nok?
Får eg vere med dei andre, eller er eg til overs?
Vil nokon redde meg når eg er innelåst?

Det hadde vore tøft å dele sitt innerste i ei gruppe med andre ungdomar. Og ein skulle kanskje tru at det å vise kjensler som redsel og sinne ikkje førte til noko godt. Slikt er jo i utgangspunktet berre skamfullt. Men det motsette skjedde. Skammen forsvann. Og når det gjaldt Billie tykte han ho vart skjønnare jo meir grums som kom fram; jo meir sårbar ho turte å vere. Ikkje mange hadde sett henne slik. Folk trudde at Billie alltid var så tøff, men han visste at ho kunne vere heilt på jordet. Peter kjente at han vart mjuk i hjartet. Putehjarte. Ingen er perfekt. Menneske er fulle av feil, og det er kanskje heilt nødvendig? For er ikkje alle feil og svakheiter eigentleg berre små tunnelar, der kjærleik får koma inn og kjærleik får koma ut?

2020-04-03 14:50 | 0 kommentarer | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster

Sara stakk til Sogndal før helga etter at ho skjønte at Gunnhild hadde fortalt Luna, og indirekte Torstein, om aborten. No er ho tilbake på hybelhuset.

Alex møtte tilfeldig Sara i gangen då ho kom. Han smilte og skjønte at han hadde sakna henne.
"Hei, Sara! Du har vore heime i Sogndal ein tur?"
Ho sparka av seg skoa og hengte opp jakka.
"Ja, vart litt lenger enn eg tenkte, Vart dårleg".
Alex smilte. "Såg bilde på instaen din. Og storyen. He-he.."
"Ja, fy faen...Og no blir det pes pga fråver. Og dramalæraren vår har sendt melding om at ho syns vi skal ta ein prat. Herregud, det er så mykje styr, du vil ikkje tru det, Alex.." Sara hadde masse på hjertet. Ho prata med Alex medan ho gjekk inn på rommet sitt, slengte frå seg bagasjen sin og skifta raskt til kosedressen.
"Og så trangt som det var på bussen oppover!"
Alex sette seg i stova. Sara kom svinsande inn etter han.
"Kva skjer her då?" spurde ho
"I dag har eg bestilt billettar" svarte Alex
"Å? Kest då? Konsert du skal på? Er Gunnhild heime, forresten?"
"Nei, har ikkje sett henne"
"Like greit..."
"Kva er det? Har de krangla?"
Sara svarte ikkje, men såg ein anna veg og beit seg i leppa.
"Nei, altså, eg tenkte tida var inne". Alex prøvde igjen. "Ingenting varer vel evig?"
Null respons frå Sara, ho tenkte visst på noko. Ho hadde rulla seg ned i sofaen.
"Foreldra mine... " Han kremta litt og blikket flakka. Sara la ikkje merke til det.
Men så endeleg såg ho på han.
"Du, eg har tenkt på ein ting, Alex" Han såg at ho skulle seie noko viktig:
"Korleis kan ein vite det heilt sikkert; at ein person er ekte, liksom?"

Alex holdt pusten litt. Kjente at det stakk i han. Kva var det Sara meinte?

2020-04-03 14:48 | 0 kommentarer | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster

til klippet "Ciao" 04.04.19 

C annabisen har gått opp i røyk
 I kjellerens trygge hule.
A lex sin pakking gikk som en føyk
O g prosjektet er litt av et skue.

2020-04-02 09:15 | 0 kommentarer | Lovleg - dikt

til klippet "Mellom oss"  03.04.19 kl 2250

 M
 E
 L    alle ting i verden, er det bare
 L
 O
 M

 O
 S    akkurat nå
 S

2020-04-01 22:50 | 0 kommentarer | Lovleg - dikt, Titteldikt av Alie

til klippet "Surprise" 03.04.19 kl. 2101

S ay goodbay to all of us
U ntil you leave with the aerobus
R ise your hands and
P arty all night
R ock and punk and
I ndie - feels right
S o, guest of honour where are you ?
E veryone's waiting, we dont have a clue.

2020-04-01 21:01 | 0 kommentarer | Lovleg - dikt, Titteldikt av Alie

Gunnhild sender meldingar til Sara som har reist til Sogndal og skulkar skulen. Torstein har også prøvd få tak i Sara, men ho vil ikkje snakke med nokon av dei.

Torstein banna høgt inne på kjøkenet. Han spytta i vasken, skylla munnen, sette seg ved bordet og såg på eit halvtomt glas med sjokomelk han nyleg hadde blanda seg. Det smakte forjævleg. Salt i sjokomeldpulveret! Kven faen tykte slikt var morsomt: Mjøl på rommet, tyggis i håret… i går var det teiknestiftar i skoa og no - dette!
Kven var det som dreiv ap med han??
Det måtte jo vere nokon på hybelhuset ettersom ikkje kven som helst kunne gå i kjøkenskåpet og finne o`boyboksen med navnet hans på. Men kven? Og kvifor??
Etter at Luna hadde fortalt om aborten, skjønte han jo at det ikkje kunne vere Sara som tulla med han for «å fortelle han noko». Sara tykte sikkert at han var ein barnsleg dust som hadde antyda det då dei var på biblioteket. Torstein gremma seg. Og så han som hadde foreslått at dei kunne bli kjærastar… Faen til idiot han var.
Men det som gnog Torstein mest akkurat no var noko Luna hadde sagt etter at han hadde lova å ikkje avsløre at ho forsnakka seg om aborten. Ho hadde sagt det liksom tilfeldig heilt til slutt: «Du veit at Ivar er forelska i Sara, sant?» «Det er han vel ikkje!» Torstein skjønte ingenting. «Jojo, han har vore det dritlenge», insisterte Luna, «Heile tida medan du og Sara har drive på».
Var det Ivar som stod bak alt? Torstein tykte at brikkene fall på plass. Ivar var sjalu. Hadde han ikkje eigentleg alltid vore det?
Nei, dette ville han ikkje tenke meir på. Ivar var jo kompis! Sjølv om han gøymde seg vekk på rommet sitt for tida.
Torstein kjente at han var både lei seg og sint. Kvifor hadde ikkje Ivar sagt noko om at han likte Sara? Torstein ville jo forstått han, tatt omsyn. Han la hovudet i hendene og kneip att augo. Faen til idiot!
Kva kunne han gjere med det no? Prate med Ivar? Nei, slikt dreiv han ikkje med.
Han reiste seg og sette kursen mot rommet sitt, glad for at verken Luna eller Ivar var i nærleiken.
Torstein bestemte seg for å sjå på netflix og gløyme heile greia.
Kanskje var det Ivar, kanskje ikkje.
Det kom uansett sikkert ikkje bli noko meir tull no.

2020-04-01 06:59 | 0 kommentarer | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster

2020-03-30 15:03 | 0 kommentarer | Lovleg - dikt, Titteldikt av Alie

På tysdag skal Luna og Schizophora overraske Gunnhild med songen dei har laga til slamdiktet hennar.

Det er laurdagskveld, eller rettare sagt natt til søndag. Luna og Billie skravlar og timane går fort. Orda kjem lettare jo meir mørket smyg seg rundt dei og dei tenner stearinlys. Dei varmar seg på heite te-koppar. Luna bestemmer seg for å lette hjertet for Billie. Sjølv om ho er redd for å seie for mykje, fortel ho Billie såpass: At Gunnhild røpa noko om Sara som ho ikkje skulle seie vidare, og som Luna trudde Torstein visste frå før og så... ja... hadde ho forsnakka seg. Men då Gunnhild konfronterte henne med det, hadde ho nekta.
"Du må jo berre seie det som det er då, Luna, at du forsnakka deg til Torstein ved ein feil".
"Nei, det kan eg ikkje...Ho er så glad i Sara og det blir berre tull. Dessutan lova Torstein å ikkje seie at det var meg som sa det, så ingen treng å få vite om det".
"Men det er det einaste rette å gjere, Gunnhild må få vite korleis det heng saman". Billie høyres overbevisande ut.
"Det går ikkje... Du veit jo ikkje kva det handlar om, Billie!".
"Nei, og eg vil ikkje vite meir heller, det er ikkje min business. Men eg veit kva som er rett å gjere uansett".
Stillheit. Billie lagar seg enda ein kopp med bringebær-te og kroar seg med beina oppi senga. Ho rører i koppen og ser bort på Luna med eit skrått blikk.
"Du er ikkje akkurat ein kjæreste-type, Luna"
Luna himlar med augo og ler. "Herregud, Billie! Du veit eg ikkje fordra labels. Kvifor skulle eg vere opptatt av å vere ein bestemt kjærestetype?"
"Å vere kjærestar er å vere ærlege og kunne stole på kvarandre. Trust me, I know. Eg hadde ikkje kunna vore saman med Michael sidan ungdomsskulen dersom vi ikkje hadde vore ærlege og stolt på kvarandre".
"Gunnhild er ikkje som Michael"
"Altså eg anar ikkje, Luna; men eg føler ikkje eg er blitt kjent med Gunnhild eigentleg. Ho prøver jo stort sett å likne på deg".
Stillheit. Luna tar ein stor slurk med te og ser på eit punkt på veggen bak Billie.
"Det kjem til å ordne seg". Luna høyres bestemt ut. Ho har ein plan. "På tysdag skal Gunnhild få høyre songen sin, så blir ho med på konserten - og så ordnar alt seg".
"Luna, du tar for lett på det! Du MÅ seie det til Gunnhild. Elles seier eg det"
"Det kan du ikkje!" Luna blir forskrekka.
"Jo, eg gjer det. Du kjenner meg, eg er ikkje redd for å vere ærleg. Det er faktisk for ditt beste også. Du blir så lei deg når det ikkje funkar med Gunnhild".

Billie har det med å ta ansvar. Nokre vil kanskje kalle det å blande seg inn, men ho føler sjølv at ho hadde eit oppriktig ønske om å hjelpe til. Eller i alle fall bidra til at sanninga kjem fram; enten den gjer godt eller vondt. Ho likar å oppmuntre folk og vise dei dei gode eigenskapane deira. Men hvis nokon til dømes er irriterande, tykkjer Billie det er greitt dei får vite om det så dei kan skjerpe seg. Uredd og ærleg er ord Billie likar å beskrive seg sjølv med. Ho er ikkje redd for autoritetar og dessutan er ho avslappa i forhold til kva andre måtte meine om henne. Ja, ho har hatt nytte av terapi, men det er også personlegdomen hennar.

"Så kva blir det til, Luna?"
"Eg skal snakke med Gunnhild i morgon formiddag. Eg lovar".

Billie er nøgd. Ein bitteliten bismak snik seg likevel inn i koppen med bringebær-te: Ho veit at ho må feie for si eiga dør også. Det er noko Billie bør snakke med Michael om også. Snart. Hvis ho skal vere ærleg.

2020-03-29 14:42 | 0 kommentarer | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster

til klippet "Krisemøte"  29.03.19

K an Alex bli reddet fra planene sine?
R edningsaksjon blir nå satt i gang
I tiden før korona og reise-karantene
S å ville nok Alex dratt på sin flyavgang
E n gjeng med venner vil sitte triste igjen
M en først må de ta en avskjed for sin venn
Ø nsketenkiningen:
T a en samling og feste så Alex blir for sen
E ller rett og slett dropper den flytteplanen!

2020-03-27 11:32 | 0 kommentarer | Lovleg - dikt, Titteldikt av Alie

Sara og Alex møtast i kjellaren der dei leitar etter noko. Kanskje noko frå fortida si med betydning for framtida?

"Nei, mamma, slutt å mase. Eg har det ikkje, har eg jo sagt. Kvifor skulle vel eg ha tatt med meg det?" Torstein sukkar oppgitt i telefonen.
"Jo, eg er sikker på at vi pakka det ned då du flytta, Torstein. Vi tenkte at det var kjekt for deg å ha litt familieminner å sjå på av og til. Eller eg tenkte det. Eg er sikker på at vi pakka det ned".
"Herregud, det er vel ingen som sit og blar i album lenger. Trudde du for alvor at eg kom til å... å.." Torstein er irritert på mor si. Han har ikkje det albumet, det er han sikker på. Men mamma berre fortset: "Kanskje det litt i pappøskjene i kjellaren? Torstein, du må gå og sjekke det med det same. Eg treng det bilde av kusina di, no når ho skal gifte seg, veit du. Skal lage ei overrasking til henne og det bildet er så fint og ...." Bla-bla-bla, tenker Torstein. Typisk mor hans.

Torstein opnar kjellardøra og går sakte ned den knirkete trappa. Han hadde ikkje vore her sidan han flytta inn i hybelhuset. No må han ned og leite etter eit album han ikkje visste han hadde, men som mor hans tydelegvis har prakka på han. Så mørkt det er her då. Er det ikkje ein lysbrytar ein stad? Jau der. Fy faen så mykje rot. Kven har bruk for alt dette? Kunne sikkert sett fyr på alt utan at nokon hadde sakna det.

Torstein er ikkje heilt sikker på kva pappøskjer mora snakka om, han trudde ikkje det stod noko her nede som var hans. Men etter litt romstering ser han dei. To øskjer med mor si handskrift på: "T. Guddal". Og der ligg jammen fotoalbumet, øvst. Godt han fann det med det same, no gjeld det å kome seg opp att frå denne utrivelege staden.
Kanskje han berre skal sjekke at det er rett album. Ikkje sikkert bilde av kusina er akkurat i dette albumet. Torstein blar kjapt gjennom sidene. Så set han seg i trappa.....

Det er bilder av pappa her. Frå før han vart sjuk. Så rart å sjå... Her eit eitt frå dei var på fisketur. Torstein er 7-8 år. Dei brukte alltid å fiske når dei var på hytta. Bilde av mamma med nistepakken og termosen. Ho drog dei alltid med ut på tur. Det gjer ho framleis, tenker Torstein. Prøver seg i alle fall. Torstein blar og blar, festar seg ved bilda der pappa er med, og han kjenner minna strøyme på. Så lenge sidan han har tenkt på denne tida med pappa! Her er bilde av han og pappa som målar huset, Torstein står på ein krakk og pappa i stige. Og eit bilde av pappa som slumrar på sofaen med Torstein på armen. Han kjenner at det tetnar i brystet. Tårene har aldri sete laust hjå Torstein, men no må han berre grine litt. Ingen som ser han her i kjellaren lell.

Det siste bildet i albumet er av pappa som held rundt mamma med begge armane så ho nesten forsvinn i klemmen hans. Og det til tross for at han er blitt så tynn. Torstein ser det tydeleg. Kreften har byrja å tære på han. Etter dette vart han berre svakare og svakare, sjølv om han levde med sjukdomen i fleire år. Då Torstein var 13, døydde han. Torstein kjenner plutseleg at han blir litt sint. Eller fortvila? Fy faen. Bilder som ikkje er i albumet rullar for Torstein sitt indre blikk: Pappa i sjukehussenga, begravelsen. Han hadde vore veldig sint denne tida. Sint på pappa som forsvann og sint på mamma også. Ho virka som om ho klarte seg heilt fint utan pappa. Ein gong ropte han til henne: "Du saknar ikkje pappa, du!" Då hadde ho svart: "Jo, kvar dag. Men han er framleis min beste venn. Han er ikkje borte for meg. Når eg tenker på han, kan eg framleis kjenne at han gir meg ein god klem. Eg kunne, og kan framleis, lene meg på han. Han var sterk sjølv om kroppen vart svak".

Torstein blar gjennom albumet ein gong til. Denne gongen må han smile litt. Fleire gode minne dukkar opp. Fy søren for ein super pappa han hadde! Det siste bildet, av klemmen. Mamma som ser trygg og glad ut til tross for alt.
Torstein ser på telefonen og oppdagar at tida har gått frå han. Han skulle vore på trening for lengst. Hadde han verkeleg vore her nede så lenge? Kjellaren virkar ikkje så utrivleg lenger, men Torstein er klar for å gå opp knirketrappa igjen. Og han forstår litt av det som mamma sa; at pappa kunne vere tilstades sjølv om han var borte. "Ein slik far som pappa var; det vil eg og bli ein gong", tenker Torstein. "Ein slik far og ein slik mann".

2020-03-27 06:36 | 0 kommentarer | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster

Sara er i dansesalen og Gunnhild oppsøker henne for å få hjelp til å "danse" slamdiktet sitt.

Sara er djupt inni sona; i dans- og musikkbobla. Ein herleg stad å samle krefter og gløyme trasige ting i kvardagen. Fine tekstar ho kan kjenne seg att i eller som kan trøste og motivere henne.

Tankane går tilbake i tid, til då ho var lita. Ho og mamma kom ikkje så godt overeins, og det var mykje krangel og bråk. Mange gonger hoppa Sara ut gjennom vindauga på rommet sitt og landa i busken som stod der. Ho hadde ei venninne ikkje så langt unna som ho pleide å rømme til. Om ho reiste andre stader, vart ho som regel køyrd heim att etter kort tid, men ikkje hjå denne venninna. Det som var så ekstra fint med å kome dit, var at pappaen hennar pleide å ta seg litt ekstra tid til dei. Han kunne vere med på fotball ute i hagen, klatre i det store epletreet med dei eller ta dei med ned til fjorden for ein liten båttur. Gode stunder.

Ein anna ting som var spesielt med denne pappaen, var at han var så flink med dikt. Venninna hadde fleire bøker som han las til dei frå. Spesielt hugsar Sara eit dikt som heitte Frøet av Inger Hagerup:

Jeg ligger bare her og gror
og drikker vann og spiser jord.
Her er så varmt og mørkt og vått.
Her er så fredelig og godt.

I natt kom regnet lett på tå
og banket ganske sakte på.
Det hvisket til meg: Lille venn,
en vakker dag blir du så stor

at du kan løfte taket vekk.
Og i en bitteliten sprekk
vil hele verden åpne seg
og sola smile ned til deg.

Sara strekker seg på tå og rekker armane mot taket. Bøyger seg ned, strekker seg igjen. Snurrar rundt.

Kva var det med dette diktet som gjorde henne så trygg og glad då ho var lita? Og kvifor likar ho det så godt den dag i dag? Vanskeleg å setje ord på. Men det er ei kjensle av håp og framtidstru, ei kjensle som snart skal få næring igjen; gjennom eit nytt dikt. Eit dikt å spegle seg i.

2020-03-27 06:34 | 0 kommentarer | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster

David har sagt at det vil virke for dumt å bytte plass i klasserommet berre fordi dei er blitt kjærastar. Så han sit framleis ved sidan av Gunnhild. Tina sit på rekka bak og ser på det lyse, bølgete håret rett framfor seg. Altså; det er ikkje det at ho trur at David likar Gunnhild, ikkje på den måten. Men det er litt rart likevel, er det ikkje? At han heller vil sitte med Gunnhild enn med henne?
Det var så kosleg då han var på besøk førre veke! David er verdas snillaste og han var kjempeoppmerksom på hennar behov. Ikkje mange gutar som er slik som han! Men Tina kunne ønske at han var litt tydlegare. Når ho spør han om noko, så er det liksom ha.. og ja.. kanskje – og kva syns du? Og alt er liksom ok. Han er vanvittig treg med å svare på meldingar også; det stressar henne utruleg mykje.

Tina har foreslått at dei skal flytte ilag. Tenk, så trygt og kosleg det ville vere å sove saman, stå opp saman, lage mat saman, sitte i sofaen saman…., men David har ikkje gitt noko klart svar enda. Ho veit nesten ikkje korleis ho skal halde det ut. Og der sit han, ved sidan av Gunnhild, og ser ut som han ikkje bryr seg i det heile tatt.

David kan ikkje vite at når Tina spør han om noko, så har kvart ord sprunge maraton i hovudet hennar, og for kvar moglege samansetning av ord har ho tenkt ut alle moglege utfall slik at reaksjonen hans aldri lever opp til hennar forventning.

Tina høyrer på diktlesinga og kjenner at pulsen stig. Symje baklengs, jaga av bylgjer, nokon som hånar henne…. Kvar er tryggheiten ho søker? 
Endeleg ringer det ut. 
Tina tar bøkene sine og går ut i gangen. Stoppar opp. No må ho få snakka med David. Kvar er han? Kvifor kjem han ikkje ut av klasserommet? Tina får ei dårleg kjensle. Ho ser seg tilbake og der står han - med armen rundt Gunnhild. Det var det ho visste. Alt er ikkje ok.

2020-03-27 06:30 | 0 kommentarer | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster

Siste dagen i haustferien

Ein føler seg aldri så populær som når ein kjem inn i eit geitefjøs! Ivar trør over dørstokken, snusar inn den stramme lukta av geit og kjenner trommehinnene vibrere av breking og romstering frå geiteflokken. Den grøne dressen frå Felleskjøpet er sliten, han må få tak i ein ny neste gong han kjem heim. Men no er han klar for siste økta i fjøset før han reiser tilbake til Sandane etter vinterferien. Det var vore kjekt å få jobbe litt og gjere kjente rutineoppgaver igjen. Hovudet hans har hatt godt av å koble av frå skule og hybelliv ei vekes tid.

Når han er ferdig med stellet, tar Ivar seg litt ekstra tid med Frank Zappa. Set seg på krakken ved sidan av og ruskar geita i ragget. Ein siste prat. Zappa er blitt godt oppdatert siste veka og kjenner til alt om Frida. No kan Ivar fortelje at dei har snakka om å møtast også. På grunn av avstanden og skulen og alt det der kan det tidlegast bli i påsken. «Kva tenker du om det, Zappa?» Ei klauv kjem opp og støyter mot kneet hans. «Du heiar på meg, Zappa, det har du alltid gjort». Ivar treng berre mumle, for Zappa skjønar han uansett: «Det er vanskeleg å spå om framtida. Kanskje blir Frida jenta mi for alvor, kanskje ikkje? Kan uansett ikkje eige nokon". Ivar føler seg som verdas heldigaste gut. "Det viktigaste er at vi har det fint når vi er saman. Og det har vi». Zappa får litt ekstra snack og ein klem før Ivar seier takk for no og går.

Zappa er unik. Alltid tilstades når han treng å nokon å dele hjartet med.

2020-03-27 06:29 | 0 kommentarer | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster

Folka frå "The White House" jobbar med eit dokument med husreglar medan dei er heime siste helga i vinterferien.

Torstein var utruleg irriterande, syns Peter. Brautende og sjølvopptatt. Og når Peter prøvde å ta ansvar for felles beste på hybelhuset, så var det berre drit å få frå den kanten. «Døll», hadde Torstein kalt han. Det burde han eigentleg bedt om unnskyldning for. Peter hadde aldri sagt noko stygt til Torstein, så det var forsmedeleg at han berre måtte finne seg i å bli kalla døll. Han følte seg trakka på liksom. Hadde det vore opp til Peter, hadde Torstein vore ute av hybelhuset for lengst.

Men.... kanskje var det slik at andre oppfatta han som døll også...? Peter såg på husregeldokumentet og alpakkaen som hadde fått navnet hans på seg. "Den seriøse".

Vel, Sara hadde sagt at han ikkje var døll. Kjekt at Sara også gjekk litt i bresjen for å få på plass husreglar, så han slapp å vere aleine om å dra lasset. Å ta ansvar og vere seriøs var jo ikkje dårlege eigenskapar.

Men... Torstein tykte altså Peter var kjedeleg... Kanskje det var på tide at han fann på litt meir sprell? Ikkje noko problem for han det. Han var slett ikkje så døll som Torstein skulle ha det til. Kanskje han ikkje var så spontan, men han hadde mange artige idear. Måtte berre planlegge litt.

Peter tenkte på konfirmantleiren. Nokre av jentene hadde hatt det moro med å erte eit par av gutane. Dei hadde hatt såpe på tannbørstane deira, våte kluter i soveposane og ....mjølfelle over døra. Det var nok meint som ein type flørt. Jentene gjorde det for å fortelle gutane at dei var interessert, men den bodskapen nådde ikkje heilt fram og gutane vart sure.

Peter følte seg med eitt oppglødd og lo for seg sjølv. Mjølfelle! Det skulle han jammen prøve på Torstein. Det var ikkje direkte slemt, sant? Torsten kunne jo tolke det som han ville? Og om han ikkje klarte å ta ein spøk...vel, då var det vel han som var døll, og ikkje Peter?

2020-03-27 06:27 | 0 kommentarer | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster

til klippet "Få ho tilbake" 28.03.19

F oran alle skole-elever
Å h, dette kan bli kleint!

H ør på det som Sara serverer
Om vennskapet er uskyldsreint

T aler med ropert-lyden på
I kke uten gråtkvalt stemme
L ager ikke drama nå
B are hun får Gunnhild klemme
A lex gir oss en klar beskjed
K ommer til å flytte til Sveits, et sted
E r det virkelig sant? - vil det skje?

2020-03-26 14:10 | 0 kommentarer | Lovleg - dikt, Titteldikt av Alie

2020-03-25 08:32 | 0 kommentarer | Lovleg - dikt, Titteldikt av Alie

Sara er heime på hybelhuset og vaskar ettersom det ikkje vart noko av å besøke Gunnhild i vinterferien.

Då støvsugaren byrja å lukte svidd og surt på same tid, skjønte Sara at det var best å la han stå. Ho blanda såpevatn i ei bøtte i staden og gjekk laus på vindaugskarmar, vegglister og golv. Sette på noko bra musikk til arbeidet. Her var det litt av kvart å ta fatt i! Støv var ein ting, men hybelen bar preg av lettvint opprydding etter dei siste festane, så det var både kliss på golvet, brukte snusposar og til og med glasbitar i eit hjørne. Musikken dundra og fylte henne med energi. Ho kjente seg litt sint også. Like greitt å ta det ut på vaskefilla.

Klart at Gunnhild ville ha med Luna heim; dei var jo kjærestar. Men Sara var blitt overraska likevel. Det skjedde liksom så brått, og ho hadde vore heilt klart til å reise. Ho sa til Gunnhild at det var greit, at ho kunne reise heim til Sogndal i staden. Men det var aldri eigentleg eit alternativ. Ingen venta på henne der. Ho hadde annonsert til alle at ho skulle på vinterferie og at ho ikkje kunne vere på planane til jentegjengen. Det ville vore så flaut å seie at turen var avlyst. Sjølv om det berre ville føya seg inn i historia med andre avlyste ferieplanar. Sara skrudde opp musikken litt til og skrubba ekstra hardt på nokre flekker framfor kjøleskåpet.

Heldigvis hadde ho tilgang til dansesalen i vinterferien, og der hadde ho tilbrakt nokre timar. I dansen gløymde ho alt anna, både bekymringar og sinne. Ho elska musikken - og alle dei fine sangtekstane! Nesten som dikt. Dei kunne uttrykke noko ho kjente seg att i utan å vite at ho hadde det slik før ho høyrde songen. Ein dag skulle ho bli skodespelar, men ho kunne også tenke seg å jobbe med dans. Kanskje ein kombinasjon? Ho vart alltid oppløfta når ho tenkte på dette.

Puh.. ein liten pustepause i sofaen. Sjekke telefonen. Ingen meldingar. Instagrambilder av snø, ski, syden, festar… Snap frå Andrine, Susanne.... Og ein snap frå Torstein. Sara heva augebryna. Det var den tredje denne veka. Så ulikt han, Sara skjønte ingenting. Kva var dette? Nokre tretoppar og blå himmel. Han var visst ute på tur.

Ho skrudde opp musikken igjen. Sval, Young Alien.

I'm chasin' happy, my biggest enemy is runnin' faster than I do
I'm chasin' happy, when my biggest fear is havin' somethin' to lose

Sara tok tak i lampa og song nokre strofar i "mikrofonen". Tok nokre trinn bortover gangen. På tide å vaske badet. Kva skulle ho gjort utan musikk - og dans?

2020-03-25 06:22 | 0 kommentarer | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster

Det er vinterferie. Luna blir ufrivillig presentert for foreldra til Gunnhild og syns det er vanskeleg med slike "kjærestegreier".

Etter at foreldra valde å flytte tilbake til Oslo, har David budd på hybel. Sjølv om han lengta tilbake til byen i fjor haust, skjønte han at han ikkje kom til å få finne att det han flytta frå. Og Sandane kjendes meir og meir som heime. Tida var inne for å gjere det han sjølv ville, for ein gongs skuld. Så det vart hybel. «Du har forandra deg sånn!» sa foreldra. Kva dei no meinte med det.

No sit han på bussen til Leikanger. David angrar på at han har sagt ja til å besøke Tina i vinterferien. Sjølv om det berre er frå tysdag til torsdag. «Shit,shit,shit....» tenker han inni seg «Eg veit ikkje korleis ein gjer slike ting». Møte foreldra hennar! Og ein bror. Kanskje venninner? Kva merkelapp skal han presentere seg med? Ein god venn? Typen..? David har aldri drive med slike kjæreste-greier før. Han ser ut av vindauge på tre og fjell som kjem imot han og forsvinn i stor fart. Uråd å feste blikket på noko lenge nok til å få med seg detaljar. Alt går for fort.

David prøver å sjå for seg ulike situasjonar som kan oppstå. Foreldra til Tina vil sikkert like at han er høfleg og tilbyr seg å hjelpe til på kjøkkenet. Men vil dei syns det er rart om han klemmer Tina når dei er tilstades? Eller er det rarere om han ikkje gjer det? Og kor skal han sove? Hvis Tina hadde besøkt han hos foreldra hans, hadde det vore ganske flaut å sei at han ville ha henne på rommet sitt. Ånei, tenk om dei spør han kva han ynskjer - kva vil det rette svaret vere? David ser for seg det eine skrekkscenariet etter det andre: Far hennar fortel artige historiar, men David ler på feil tidspunkt. Mora har lagd favorittretten til Tina, men David er kresen og likar det ikkje. Bror hennar diggar musikk han aldri har høyrt om. Verre og verre. David legg panna mot det kjølige vindauget og let att augo. Han er veldig forelska i Tina, men ho er så anleis enn han. Så han kan aldri vere sikker på kva ho forventar. Kjem ho til å vere fornøgd med den han er - i den nye settingen? Sjansen for å dumme seg ut eller skuffe henne er formidabel.

Så snik det seg inn ein liten tanke. Ein plan. Ei mogleg løysing. Han vil overlate alt til Tina! Ho kan styre dette, sjølvsagt. Han berre viskar ut seg sjølv, følger nøye med på kva Tina syns i ein kvar samanheng og lar henne prate og bestemme. Då må det gå bra. Snart er det torsdag.

2020-03-25 06:00 | 0 kommentarer | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster

til klippet "Ein til overs"  23.03.19

EIN kamerat seier det banale (evt. basale)
TIL vennene sine: "Bitches be crazy!"
OVERSatt av google blir det: "Tisper være gale!"

2020-03-24 18:28 | 0 kommentarer | Lovleg - dikt, Titteldikt av Alie

til klippet "Kaffi"  25.03.19

2020-03-23 07:10 | 0 kommentarer | Lovleg - dikt, Titteldikt av Alie

til klippet "kamp" 24.03.19

K omiske Gunnhild går inkognito -
A lle ser hvem hun er med et eneste blikk
M en Billie er som en moskito
P åfører Gunnhild et vennlig stikk.

2020-03-22 18:22 | 0 kommentarer | Lovleg - dikt, Titteldikt av Alie

Riwåtsjdikt nr 10 sesong 2, under klippet "Det er likar med deg" i uke 7 av riwåtsjen.

"Nå rakner det visst for vår protagonist"

Fra helt og preformer til antagonist
På vei opp mot førsteplass, kom hun frem sist
Har fallt i kurs hos bandets flue-bassist
Og skuffet og såra en hes vokalist

Hun er i det minste litt kostnadsbevisst
når hun inntar rollen som fergeturist
hun slipper betaling som ikke-bilist
og Karin er utsiktens positivist

Da Gunnhild forsvant som en illusjonist
Gikk Luna fra stjerne til spaca korist
Her er det jo flere enn en egoist
Den andre er bare litt bedre på list

Så hvordan skal rotekopp og anarkist
I felleskap løse en vanskelig tvist
Jeg har ikke svaret, er ingen jurist
Men ser frem til Alies lyrikk om harpist!

2020-03-19 09:06 | 0 kommentarer | Lovleg - dikt, Mie-dikt

Riwåtsjdikt nr 9 sesong 2 ,under klippet "Det er likar med deg" i uke 7 av riwåtsjen

⛴️🏔️Karins Kved👱🏻‍♀️⚓

Når postkort-utsikta di går på repeat
Men ingen kan sjå det, det er noke drit
Så kjem det to jente
Som ferja skal hente
Dei veit ikkje om dei skal hit eller dit

Ho eine er lys og trøytt, dunster av sprit
Ho andre er mørk og kan kalles petit
Du kan knappest vente
Dei og er vel spente
På synet av fjorden,så elfenbeinskvit

Du byr dei på svele,dei tar seg ein bit
Men avviser deg,då ser du dei slit
Er nesten utbrente
No må du avvente
God timing gjer betre forbrukartillit

2020-03-19 09:04 | 0 kommentarer | Lovleg - dikt, Mie-dikt

til klippet "Det eg likar med deg"  17.03.19  kl. 1912

DET riv så i hjartet,
EG går rastlaust i omkring.
LIKAR ikkje agitering
MED alt det med seg bring, til
DEG (som har skrive manus), du er flink med det sarte.

2020-03-15 19:12 | 0 kommentarer | Lovleg - dikt, Titteldikt av Alie

til klippet "Ein gong til" 17.03.19  kl. 1635

EINsam i tospann. Denne
GONGen nærare -med angsten i famn.
TIL land kjem dei begge  - til kvar si hamn.

2020-03-15 16:35 | 0 kommentarer | Lovleg - dikt, Titteldikt av Alie

til klippet "Svele" 17.03.19 kl. 1321

S kvulpende tanker, urolig vann
V elger ord av egen forstand.
E n samtale snubler og glir i tang
L ivbøyer kastes, men når ikke fram
E r det greit - kan vi ta ferja enda en gang?

2020-03-15 13:21 | 0 kommentarer | Lovleg - dikt, Titteldikt av Alie

2020-03-15 10:13 | 0 kommentarer | Lovleg - dikt, Titteldikt av Alie

til klippet "Sundag"  17.03.19  kl. 0600

S ommerfugl i badekar.
U nner deg frihet, men
N år du er med en gjeng og
D rar ut sånn uten å
A vtale...... huff,
G unnhild...!!!

2020-03-15 06:00 | 0 kommentarer | Lovleg - dikt, Titteldikt av Alie

til klippet "Til" 17.03.19  kl. 0400

T atovering i fylla
I mpuls...
L urt, Gunnhild?

2020-03-15 04:00 | 0 kommentarer | Lovleg - dikt, Titteldikt av Alie