Torsdag 14.03.19 (- av Vinkel)

Sara stakk til Sogndal før helga etter at ho skjønte at Gunnhild hadde fortalt Luna, og indirekte Torstein, om aborten. No er ho tilbake på hybelhuset.

Alex møtte tilfeldig Sara i gangen då ho kom. Han smilte og skjønte at han hadde sakna henne.
"Hei, Sara! Du har vore heime i Sogndal ein tur?"
Ho sparka av seg skoa og hengte opp jakka.
"Ja, vart litt lenger enn eg tenkte, Vart dårleg".
Alex smilte. "Såg bilde på instaen din. Og storyen. He-he.."
"Ja, fy faen...Og no blir det pes pga fråver. Og dramalæraren vår har sendt melding om at ho syns vi skal ta ein prat. Herregud, det er så mykje styr, du vil ikkje tru det, Alex.." Sara hadde masse på hjertet. Ho prata med Alex medan ho gjekk inn på rommet sitt, slengte frå seg bagasjen sin og skifta raskt til kosedressen.
"Og så trangt som det var på bussen oppover!"
Alex sette seg i stova. Sara kom svinsande inn etter han.
"Kva skjer her då?" spurde ho
"I dag har eg bestilt billettar" svarte Alex
"Å? Kest då? Konsert du skal på? Er Gunnhild heime, forresten?"
"Nei, har ikkje sett henne"
"Like greit..."
"Kva er det? Har de krangla?"
Sara svarte ikkje, men såg ein anna veg og beit seg i leppa.
"Nei, altså, eg tenkte tida var inne". Alex prøvde igjen. "Ingenting varer vel evig?"
Null respons frå Sara, ho tenkte visst på noko. Ho hadde rulla seg ned i sofaen.
"Foreldra mine... " Han kremta litt og blikket flakka. Sara la ikkje merke til det.
Men så endeleg såg ho på han.
"Du, eg har tenkt på ein ting, Alex" Han såg at ho skulle seie noko viktig:
"Korleis kan ein vite det heilt sikkert; at ein person er ekte, liksom?"