Åndenes makt
Sara ligg vaken og stirer inn i augo til Kjartan Lauritzen. Det er så vanskeleg å sove for tida. Tankane går litt hit og dit og ho byrjar å filosofere over vennskap. Ho har jo ganske mange venner. Det er til dømes jentegjengen i Sogndal med bakgrunn i det gamle fotballaget hennar. Ho ser dei ikkje så ofte, men dei er jo der. Dei tar alltid ein fest ilag når dei møtes. Andrine og Susanne er til og med gamle nok til å få kjøpt drikkevarer no, og aldri vanskelege å be. Sara tenker på den store forskjellen det er mellom gjengen i Sogndal og miljøet ho er del av på Sandane og ho får ei filosofisk rynke i panna. Ho føler seg mest heime her på Sandane eigentleg. Dramaklassen er super. Kan ikkje snakke med gjengen i Sogndal om draumen om å bli skodespelar; det ville dei ikkje forstått. Folka frå dramaklassen er sjølvsagt vennene hennar. Og så er det Alex og dei andre på hybelhuset.
Kva er det for ein lyd? Det høyres ut som om nokon går i ei trapp? Nei, det er ikkje mogleg, det er jo midt på natta.
Sara strevar med å sove. Kanskje ho skal telle venner, som å telle sauer, og sjå om det hjelper? Ho smiler til Kjartan. Føler seg heldig som har mange venner. Men Gunnhild er bestevennen hennar. Det er heilt klart. Tenk at det skulle bli slik; det kunne ingen gjette. Det berre vart slik av seg sjølv då Sara ikkje reiste til pappa i haustferien som planlagt og chilla med Gunnhild på hybelen i staden. Dei hadde hatt det så moro ilag. Så skjedde jo det med Lasse. Og då Sara oppdaga at ho var gravid, oppdaga ho samtidig noko anna: Ho var mutt aleine. Til tross for alle bekjente og venner; det var ingen ho kunne dele akkurat dette med. Så vart det Gunnhild som fekk det; den personen som ho trudde hata henne mest. «Eg er gravid». Det hadde berre ramla ut av munnen hennar fordi det vart for stort å ha inni seg, aleine. Den første tanken var at ho like godt kunne ha ropt det ut i det mørke universet. Overraskande nok hadde Gunnhild tatt imot det, lytta, lagt sitt eige til side. Gunnhild hadde ikkje stukke av, men sett seg på sengekanten til Sara. «Dette ordnar vi», hadde ho sagt. Akkurat som om det var hennar problem også. Sara blir varm og glad inni seg når ho tenker på det.
Ho blunkar til Kjartan. Han er nær, men til lite hjelp når ho faktisk treng ein klem. Då er det betre med ein ekte venn. Venner kan snakke om alt; kjærestegreier og slikt. Spørje om ting som virkar teite, gi kvarandre råd. Tulle og le av alt mogleg. Slik har ho det med Gunnhild. Sara er klar over at Gunnhild har sakna gode venner. Difor vil ho prøve å vere ein ekstra god venn for henne. Og tenk at ho skal få vere med Gunnhild heim i vinterferien! Det kjem til å bli kjekt. Sara har laga handleliste og spart pengar. Dei må jo ha litt snop og sånn.
Så høyrer ho eit rabalder! Frå kjellaren?? Ånei, tenk om nokon prøver å kome seg inn døra… Eller om det er eit spøkelse? Sara står opp. Hjertet slår veldig hardt. Godt at ho ikkje er aleine. Ho høyrer at Gunnhild også er vaken. Bestevennen hennar.
2020-03-09 18:12 | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster