Gunnhild snakkar med norsklæraren om at ho berre fekk 4 i karakter

TB til ungdomsskulen:
"Gunnhild har jo alltid vore teoretisk flink, og no i 10. klasse har ho særleg hatt god utvikling i norskfaget". Læraren ser smilande på Gunnhild og far hennar på andre sida av pulten. "Det er tydeleg at du er glad i å lese bøker og at det inspirerer deg, Gunnhild".
Nikking og smiling. Far hennar ser glad ut.
"I naturfag har du gjort det godt også. På den siste prøven om nervesystemet og hormonsystemet fekk du 5+".
"Du likar naturfag?"
"Ja, eg er opptatt av miljø og sånt også, så..." Gunnhild lurte på om ho skulle fortelje at ho alt var ferdig med å lese det nye kapitlet dei holdt på med no. Ferdig lenge før dei andre. Læraren kom henne i forkjøpet med eit nytt srpørsmål:
"Men sosialt då, Gunnhild, korleis syns du det går...trivst du betre no enn du gjorde i fjor?"
Klump i magen. Ho kjenner blikka til læraren og pappa på seg. Stille. 
"Det går fint".
Ho anar at pappa og læraren ser på kvarandre. Læraren trur at Gunnhild ikkje kan høyre det forsiktige sukket, men det gjer ho.
"Dei andre jentene har det jo veldig kjekt på handballaget på fritida. Du kunne ikkje tenkt deg å prøve deg der...?"
"Nei, eg er ikkje interessert". Gunnhild svarar raskt og set punktum for vidare idedugnad rundt tema "Korleis kan Gunnhild få venner".

"Så er det jo gym. Der har du hatt litt fråver. Det var ein vond ankel..? Korleis går det med den..?".
I augnekroken legg Gunnhild merke til at pappa snur seg raskt og ser på henne. Han har sikkert eit spørjande blikk, men ho møter det ikkje.
"Betre, eg skal ikkje vere borte meir".

"Så bra...." Læraren blar i papira sine og lurer på om Gunnhild eller far hennar har nokre spørsmål. Det blir litt småprat om at 10. klasse er det siste året, det er veldig viktig å yte sitt beste, viktig for vidare val, resten av livet.

Etterpå går dei ut i bilen. Pappa ruskar Gunnhild i håret etter han har festa sikkerheitsbeltet sitt. Ser på henne med smilerynker rundt augo. "Vetlegunnhild mi. Tenk at du er så flink på skulen! Det er alltid kjekt å vere med deg på slike samtalar. Eg blir så stolt".
Gunnhild kjenner at klumpen i magen er vekke og pusten går lettare.
"Hvis du vil kan eg godt forklare deg alt om ozonlaget og drivhuseffekten medan vi køyrer heim. Det er det vi held på med i naturfagen no for tida. Vil du høyre?"
"Klart det!" Pappa startar bilen. Han har ein liten klump i magen.

2020-02-27 18:47 | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster