Gunnhild serverer gode nudlar og fortel Peter, som nettopp er tilbake fra treningscamp, at ho har følelsar for han
Eline er på joggetur i trivselsskogen, på veg mot dagsturhytta. Ho føler seg lett på foten. Det hadde vore så kjekt å vere med Peter på treningscamp siste dagane! Ho kjenner det boble og sprudle inni seg når ho tenker på klassekameraten. Han er så fiiin! Og sterk og snill og – ja, ho er kjempeforelska. Ingen grunn til å prøve å nekte på det.
Som person er Eline egentleg litt reservert og stille, og det er jo Peter og. Dei hadde møttes på KRIK tidlegare, så ho visste kven han var før dei byrja på vidaregåande. Då ho oppdaga den underfundige humoren hans ein av dei første skuledagane, smelta ho. Og smilet… Ingen er finare enn Peter når smilet når opp til augo hans.
Campen var super og det gjekk slag med slag med styrkeøvingar, tur, undervisning … det var ikkje eitt ledig sekund. Både ho og Peter elska trening. Dei spela handball då uhellet skjedde. Peter fekk eit uheldig fall og skada armen sin. Ettersom ho var i nærleiken, vart ho med han og læraren på legevakten. Det virka som Peter sette pris på det.
Om ettermiddagen hadde dei prata dei saman, berre ho og Peter. Dei sat utanfor ei av hyttene og hadde kveldssola i ansiktet. Peter var nok litt prega av smertene, for han såg sliten ut. Men det var nokre meldingar på telefon som såg ut til å bekymre han mest. Ho hadde spurt han om det var noko gale.
Han svarte med eit spørsmål: «Du har sikkert gått på søndagsskulen?»
«Ja..?»
«Då hugsar du vel den sangen som heiter «Du er du og du duger»?
Eline hadde stemt i:
«Rask som ein røyskatt, treg som ein snegl, eller midt i mellom, eller midt i mellom? Du er du og du duger…».
«Ja. Eg tenkte alltid at eg skulle gjere mitt beste for at Gud skulle vere kjempefornøgd med meg. Ikkje noko midt i mellom. Ikkje berre dugande. Men best».
«Ungar tenker jo så mykje rart», svarte ho.
«Ja. Og eg tenker ikkje lenger at Gud forventar at eg alltid gjer alt rett»
Peter såg direkte på henne og ho holdt pusten. Tenk at han var så open og personleg med henne.
«Men eg forventar det av meg sjølv. Og det går ikkje så bra akkurat no».
Det vart ikkje sagt noko meir. Peter tykte kanskje han hadde sagt for mykje alt.
For Eline vart det ei heilt spesiell stund. Ho fekk ta del i Peter sine innerste tankar! Han stolte på henne og følte seg trygg nok til å la henne kome bak maska. Eline var redd for å øydelegge magien, så ho var berre stille. Lufta mellom dei vart fylt av noko ho ikkje klarte å setje ord på og nærleiken var like tett som om dei skulle vore hud mot hud, kanskje som i eit kyss…
Eline legg inn ein spurt og pustar tungt når ho kjem fram til dagsturhytta. Ho lener seg mot veggen medan ho tøyger ut.
Det måtte jo bety noko? Korleis kan ein vite om ein gut er interessert? Det at han deler sine innerste tankar med deg er vel eit sterkare bevis for at han likar deg enn om han faktisk hadde kyssa deg?
2020-02-26 17:52 | 0 kommentarer | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster