Luna er med Gunnhild heim på "fjellet" i vinterferien. Foreldra til Gunnhild skal vere borte, men...

«Trur du Gunnhild klarar seg heime aleine i vinterferien? Kanskje det var dumt at vi reiste til Bergen?
«Ho klarar seg nok fint. Men no ser det jo ut til at vi set kursen heimover om ikkje lenge uansett»
«Ja, det vart jo ikkje heilt som planlagt, dette her…»

Dei sit på kjøkenet til Grete og Per. Grete har overnatta hos ei venninne. Per har tatt seg ein joggetur.
Bomba hadde gått av rett før dei kom i går kveld, så det kunne ikkje vore dårlegare tima.
Per har vore utru mot Grete som han har vore gift med i 17 år.

«Det var jo veldig uventa, dette her…»
«Ja, og vi kom midt oppi det heile»
Stille.
«Ho vil aldri klare å sitje med huset om ho kastar han ut»
«Men ho kan jo ikkje halde fram i forholdet berre på grunn av økonomien»
«Nei, det ville vore heilt 50-talls…»
Slurpar kaffi.
Stille.
«Vi kan ikkje bli verande her når Grete og Per har så mykje å tenke på»
«Skal vi ringe Johanne på Frekhaug og høyre om dei er heime? Kanskje det passar at vi kjem innom dei i staden?»
«Ja, kanskje vi kan bli der til i morgon, Men for å vere ærleg så føler eg meg ikkje heilt opplagt. Trur eg bryggar på noko»
«Ja, det ser eg på deg. Vent litt, så skal eg sjå om eg har paracet i veska mi».
«Takk. Eg sler oppi meir kaffi til oss».
Ser ut i lufta.
"Livet er jammen ikkje enkelt"
«Det kan jo hende dei klarar å jobbe seg gjennom det?»
«Syns ikkje Grete burde finne seg i det, eg. Det er eit alvorleg tillitsbrot»
«Ja, det er det…»
«Eller veit du om det var første gongen?»
«Veit ikkje. Men har det noko å seie?»
«Kanskje»

«Det er visst ikkje så uvanleg»
«Å vere utru?»
«Hm»

«Det må kjennast som om grunnen fell vekk under beina på ein»
«Ja. Som om ein ikkje veit kven ein er lenger»
«Vanleg betyr ikkje at det er greitt»
«Nei, det er heilt sikkert».

«Du…. Eg tenker på at…Kor glad eg er i fjellet vårt»
«Åja. Der er det godt å bu. Det er stødig som Dovre».

2020-03-09 18:15 | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster