Det er fest på hybelhuset.

Du ser meg ikkje og du veit ikkje kven eg er. Får ikkje vite det heller. Eg pleier å forsvinne i mengda. Det er ikkje meg som pratar mest og høgst. Men på fest løsnar tungebandet bittelitt. Det er både fint og litt dumt. Mange syns det er flaut å bli sitert på ting dei seier i fylla. Ein plumpar ut med så mykje tåpeleg som virkar tøft, klokt eller morosamt idet ein seier det, men som ein ikkje har lyst til å bli minna om etterpå.

Sjølv pleier eg å ende opp med å synge «Sommarfugl i vinterland». Har alltid likt den sangen, og i fylla tykkjer eg at det høyres skikkeleg bra ut når eg drar igang med den. Kunne deltatt på the voice, liksom. Kjempeteit, sjølvsagt. Men er det ikkje slik det blir på fest? Vi endrar fjes, tar av og på masker, kler oss ut - og kler oss nakne. Ingenting er så nake som å synge ein song aleine. Men heldigvis pleier det å drukne i bråket. Ikkje sikkert du la merke til det ein gong.

Eg trur grunnen til at eg likar songen er at eg kjenner meg att i han. Er ikkje flyktning, altså. Men ein slags framand. Den kjensla av å stå aleine i rom fulle av folk.

Gunnhild er stille i kveld. Ser ut som ho leitar, ventar på noko spanande. «Sommarfugl i vinterland» - Ikkje på flukt, men på leit etter sommaren. Kanskje er det berre slik det er å vere ung? Vi har ein draum om å bli fri.

Du kjem til å høyre meg igjen. Meg med songen min, haha.. Gunnhild kjem til å dumpe inn på same fest som meg, på Eid. Ho kjem til å hyle og le medan ho blir tatovert. Sovnar i eit badekar. Telefonen kjem til å ringe desperat. Og eg syng.

Gunnhild kjenner seg også som ein sommarfugl i vinterland; litt framand og frosen. Åja, det blir lenge til sommarvarmen breier seg. Slik må det berre vere. Ikkje alle idear er like gode. men vi må ha litt tid til å fucke opp. Vere sommarfuglar i vinterland, eller randoms i badekar om du vil. Du kan gjerne sitere meg på det.

2020-03-09 07:15 | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster