Peter, Sara og Gunnhild prøver å forstå kvifor Alex vil flytte, men han er ikkje så enkel å få i tale.

Alex putta kleda sine i den største bagen og skoa i ein sekk. Han såg rundt seg på rommet sitt: Det var ein del ting og tang som skulle pakkast. På tide å hente nokre øskjer frå kjellaren. Det plinga på telefonen. Måtte sjekke det først. Snap frå Sara, ho og Gunnhild var på senteret og hadde kjøpt seg is.
«Ke skjer? Henga me oss?» spurde ho.
Nei, no måtte han fokusere på pakking.
«Sorry, opptatt».
Alex sette kursen for kjellertrappa. Håpa han hadde nok øskjer. Det hadde han. Plenty faktisk. Kanskje han skulle bruke ein del av pappen til eit prosjekt? Eit slags kunstverk? Han kjende seg oppglødd. Han tok fanget fullt og balanserte opp på rommet sitt igjen. I gangen møtte han på Peter.
«Du Alex... det er ein ting eg lurer på.. med denne flyttinga... blir det kjekt å flytte til Bern? Tenker du..?» Peter stamma litt og leita etter orda.
Alex keik fram bak lasset han bar på. «Det ordnar seg med rommet og husleiga, pappa har sagt han hjelper meg hvis eg må betale utover april»
«Ja, det er ikkje det. Men.... Det blir rart å ikkje ha deg her då..» Peter prøvde å få blikkontakt, men Alex forsvann bak pappen att.
«Det går nok bra, Peter» Og så glapp han; inn på rommet sitt.
Peter sukka og gjekk vidare til kjøkkenet. Fann seg eit glas vatn medan han høyrde Alex skru opp musikken inne på rommet sitt. Peter skulle gjerne sett seg ned og prata med Alex, men det var så vanskeleg. Han var ikkje så god med ord. Det hadde vore lettare hvis jentene hadde tatt initiativet...

Inne på rommet fortsette Alex med pakkinga. Alle kleda fekk ikkje plass i bagen sjølvsagt. Øskjene kom til nytte. Han opna skåpet og tok fram dei to kjolane. Strømpene. Dei høghæla skoa som han hadde leita så lenge etter for å finne i rett størrelse. Alex stoppa opp litt. Ingenting av dette var hemmeleg lenger.
Så kva var det då? Han sank ned på ein stol og såg ut i lufta.
Kva var han redd for at dei skulle oppdage?
Kvifor var han så sikker på at Sara og dei andre kom til å forsvinne ut av livet hans?
Han ville sleppe dei heilt inn - men klarte ikkje.
Var redd for at dei skulle gjennomskue at han berre var ein heilt vanleg, shitty fyr. Det orka han ikkje.
Dei kom til å gå lei han og forsvinne. Akkurat som alle andre - inkludert Jo.
Best at han forsvann først.
Flytte heim att til foreldra. Det var ikkje det han hadde sett for seg. Skjønt «heim att»... Han hadde aldri budd i Bern før. Alex såg på pappøskjene på golvet. No visste han kva han skulle lage.
«Heim» av Alex Mundal Rey. Det ville bli eit fint «ciao» før han reiste.

2020-04-03 14:54 | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster