til klippet "Krisemøte"  29.03.19

K an Alex bli reddet fra planene sine?
R edningsaksjon blir nå satt i gang
I tiden før korona og reise-karantene
S å ville nok Alex dratt på sin flyavgang
E n gjeng med venner vil sitte triste igjen
M en først må de ta en avskjed for sin venn
Ø nsketenkiningen:
T a en samling og feste så Alex blir for sen
E ller rett og slett dropper den flytteplanen!

2020-03-27 11:32 | 0 kommentarer | Lovleg - dikt, Titteldikt av Alie

Sara og Alex møtast i kjellaren der dei leitar etter noko. Kanskje noko frå fortida si med betydning for framtida?

"Nei, mamma, slutt å mase. Eg har det ikkje, har eg jo sagt. Kvifor skulle vel eg ha tatt med meg det?" Torstein sukkar oppgitt i telefonen.
"Jo, eg er sikker på at vi pakka det ned då du flytta, Torstein. Vi tenkte at det var kjekt for deg å ha litt familieminner å sjå på av og til. Eller eg tenkte det. Eg er sikker på at vi pakka det ned".
"Herregud, det er vel ingen som sit og blar i album lenger. Trudde du for alvor at eg kom til å... å.." Torstein er irritert på mor si. Han har ikkje det albumet, det er han sikker på. Men mamma berre fortset: "Kanskje det litt i pappøskjene i kjellaren? Torstein, du må gå og sjekke det med det same. Eg treng det bilde av kusina di, no når ho skal gifte seg, veit du. Skal lage ei overrasking til henne og det bildet er så fint og ...." Bla-bla-bla, tenker Torstein. Typisk mor hans.

Torstein opnar kjellardøra og går sakte ned den knirkete trappa. Han hadde ikkje vore her sidan han flytta inn i hybelhuset. No må han ned og leite etter eit album han ikkje visste han hadde, men som mor hans tydelegvis har prakka på han. Så mørkt det er her då. Er det ikkje ein lysbrytar ein stad? Jau der. Fy faen så mykje rot. Kven har bruk for alt dette? Kunne sikkert sett fyr på alt utan at nokon hadde sakna det.

Torstein er ikkje heilt sikker på kva pappøskjer mora snakka om, han trudde ikkje det stod noko her nede som var hans. Men etter litt romstering ser han dei. To øskjer med mor si handskrift på: "T. Guddal". Og der ligg jammen fotoalbumet, øvst. Godt han fann det med det same, no gjeld det å kome seg opp att frå denne utrivelege staden.
Kanskje han berre skal sjekke at det er rett album. Ikkje sikkert bilde av kusina er akkurat i dette albumet. Torstein blar kjapt gjennom sidene. Så set han seg i trappa.....

Det er bilder av pappa her. Frå før han vart sjuk. Så rart å sjå... Her eit eitt frå dei var på fisketur. Torstein er 7-8 år. Dei brukte alltid å fiske når dei var på hytta. Bilde av mamma med nistepakken og termosen. Ho drog dei alltid med ut på tur. Det gjer ho framleis, tenker Torstein. Prøver seg i alle fall. Torstein blar og blar, festar seg ved bilda der pappa er med, og han kjenner minna strøyme på. Så lenge sidan han har tenkt på denne tida med pappa! Her er bilde av han og pappa som målar huset, Torstein står på ein krakk og pappa i stige. Og eit bilde av pappa som slumrar på sofaen med Torstein på armen. Han kjenner at det tetnar i brystet. Tårene har aldri sete laust hjå Torstein, men no må han berre grine litt. Ingen som ser han her i kjellaren lell.

Det siste bildet i albumet er av pappa som held rundt mamma med begge armane så ho nesten forsvinn i klemmen hans. Og det til tross for at han er blitt så tynn. Torstein ser det tydeleg. Kreften har byrja å tære på han. Etter dette vart han berre svakare og svakare, sjølv om han levde med sjukdomen i fleire år. Då Torstein var 13, døydde han. Torstein kjenner plutseleg at han blir litt sint. Eller fortvila? Fy faen. Bilder som ikkje er i albumet rullar for Torstein sitt indre blikk: Pappa i sjukehussenga, begravelsen. Han hadde vore veldig sint denne tida. Sint på pappa som forsvann og sint på mamma også. Ho virka som om ho klarte seg heilt fint utan pappa. Ein gong ropte han til henne: "Du saknar ikkje pappa, du!" Då hadde ho svart: "Jo, kvar dag. Men han er framleis min beste venn. Han er ikkje borte for meg. Når eg tenker på han, kan eg framleis kjenne at han gir meg ein god klem. Eg kunne, og kan framleis, lene meg på han. Han var sterk sjølv om kroppen vart svak".

Torstein blar gjennom albumet ein gong til. Denne gongen må han smile litt. Fleire gode minne dukkar opp. Fy søren for ein super pappa han hadde! Det siste bildet, av klemmen. Mamma som ser trygg og glad ut til tross for alt.
Torstein ser på telefonen og oppdagar at tida har gått frå han. Han skulle vore på trening for lengst. Hadde han verkeleg vore her nede så lenge? Kjellaren virkar ikkje så utrivleg lenger, men Torstein er klar for å gå opp knirketrappa igjen. Og han forstår litt av det som mamma sa; at pappa kunne vere tilstades sjølv om han var borte. "Ein slik far som pappa var; det vil eg og bli ein gong", tenker Torstein. "Ein slik far og ein slik mann".

2020-03-27 06:36 | 0 kommentarer | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster

Sara er i dansesalen og Gunnhild oppsøker henne for å få hjelp til å "danse" slamdiktet sitt.

Sara er djupt inni sona; i dans- og musikkbobla. Ein herleg stad å samle krefter og gløyme trasige ting i kvardagen. Fine tekstar ho kan kjenne seg att i eller som kan trøste og motivere henne.

Tankane går tilbake i tid, til då ho var lita. Ho og mamma kom ikkje så godt overeins, og det var mykje krangel og bråk. Mange gonger hoppa Sara ut gjennom vindauga på rommet sitt og landa i busken som stod der. Ho hadde ei venninne ikkje så langt unna som ho pleide å rømme til. Om ho reiste andre stader, vart ho som regel køyrd heim att etter kort tid, men ikkje hjå denne venninna. Det som var så ekstra fint med å kome dit, var at pappaen hennar pleide å ta seg litt ekstra tid til dei. Han kunne vere med på fotball ute i hagen, klatre i det store epletreet med dei eller ta dei med ned til fjorden for ein liten båttur. Gode stunder.

Ein anna ting som var spesielt med denne pappaen, var at han var så flink med dikt. Venninna hadde fleire bøker som han las til dei frå. Spesielt hugsar Sara eit dikt som heitte Frøet av Inger Hagerup:

Jeg ligger bare her og gror
og drikker vann og spiser jord.
Her er så varmt og mørkt og vått.
Her er så fredelig og godt.

I natt kom regnet lett på tå
og banket ganske sakte på.
Det hvisket til meg: Lille venn,
en vakker dag blir du så stor

at du kan løfte taket vekk.
Og i en bitteliten sprekk
vil hele verden åpne seg
og sola smile ned til deg.

Sara strekker seg på tå og rekker armane mot taket. Bøyger seg ned, strekker seg igjen. Snurrar rundt.

Kva var det med dette diktet som gjorde henne så trygg og glad då ho var lita? Og kvifor likar ho det så godt den dag i dag? Vanskeleg å setje ord på. Men det er ei kjensle av håp og framtidstru, ei kjensle som snart skal få næring igjen; gjennom eit nytt dikt. Eit dikt å spegle seg i.

2020-03-27 06:34 | 0 kommentarer | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster

David har sagt at det vil virke for dumt å bytte plass i klasserommet berre fordi dei er blitt kjærastar. Så han sit framleis ved sidan av Gunnhild. Tina sit på rekka bak og ser på det lyse, bølgete håret rett framfor seg. Altså; det er ikkje det at ho trur at David likar Gunnhild, ikkje på den måten. Men det er litt rart likevel, er det ikkje? At han heller vil sitte med Gunnhild enn med henne?
Det var så kosleg då han var på besøk førre veke! David er verdas snillaste og han var kjempeoppmerksom på hennar behov. Ikkje mange gutar som er slik som han! Men Tina kunne ønske at han var litt tydlegare. Når ho spør han om noko, så er det liksom ha.. og ja.. kanskje – og kva syns du? Og alt er liksom ok. Han er vanvittig treg med å svare på meldingar også; det stressar henne utruleg mykje.

Tina har foreslått at dei skal flytte ilag. Tenk, så trygt og kosleg det ville vere å sove saman, stå opp saman, lage mat saman, sitte i sofaen saman…., men David har ikkje gitt noko klart svar enda. Ho veit nesten ikkje korleis ho skal halde det ut. Og der sit han, ved sidan av Gunnhild, og ser ut som han ikkje bryr seg i det heile tatt.

David kan ikkje vite at når Tina spør han om noko, så har kvart ord sprunge maraton i hovudet hennar, og for kvar moglege samansetning av ord har ho tenkt ut alle moglege utfall slik at reaksjonen hans aldri lever opp til hennar forventning.

Tina høyrer på diktlesinga og kjenner at pulsen stig. Symje baklengs, jaga av bylgjer, nokon som hånar henne…. Kvar er tryggheiten ho søker? 
Endeleg ringer det ut. 
Tina tar bøkene sine og går ut i gangen. Stoppar opp. No må ho få snakka med David. Kvar er han? Kvifor kjem han ikkje ut av klasserommet? Tina får ei dårleg kjensle. Ho ser seg tilbake og der står han - med armen rundt Gunnhild. Det var det ho visste. Alt er ikkje ok.

2020-03-27 06:30 | 0 kommentarer | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster

Siste dagen i haustferien

Ein føler seg aldri så populær som når ein kjem inn i eit geitefjøs! Ivar trør over dørstokken, snusar inn den stramme lukta av geit og kjenner trommehinnene vibrere av breking og romstering frå geiteflokken. Den grøne dressen frå Felleskjøpet er sliten, han må få tak i ein ny neste gong han kjem heim. Men no er han klar for siste økta i fjøset før han reiser tilbake til Sandane etter vinterferien. Det var vore kjekt å få jobbe litt og gjere kjente rutineoppgaver igjen. Hovudet hans har hatt godt av å koble av frå skule og hybelliv ei vekes tid.

Når han er ferdig med stellet, tar Ivar seg litt ekstra tid med Frank Zappa. Set seg på krakken ved sidan av og ruskar geita i ragget. Ein siste prat. Zappa er blitt godt oppdatert siste veka og kjenner til alt om Frida. No kan Ivar fortelje at dei har snakka om å møtast også. På grunn av avstanden og skulen og alt det der kan det tidlegast bli i påsken. «Kva tenker du om det, Zappa?» Ei klauv kjem opp og støyter mot kneet hans. «Du heiar på meg, Zappa, det har du alltid gjort». Ivar treng berre mumle, for Zappa skjønar han uansett: «Det er vanskeleg å spå om framtida. Kanskje blir Frida jenta mi for alvor, kanskje ikkje? Kan uansett ikkje eige nokon". Ivar føler seg som verdas heldigaste gut. "Det viktigaste er at vi har det fint når vi er saman. Og det har vi». Zappa får litt ekstra snack og ein klem før Ivar seier takk for no og går.

Zappa er unik. Alltid tilstades når han treng å nokon å dele hjartet med.

2020-03-27 06:29 | 0 kommentarer | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster

Folka frå "The White House" jobbar med eit dokument med husreglar medan dei er heime siste helga i vinterferien.

Torstein var utruleg irriterande, syns Peter. Brautende og sjølvopptatt. Og når Peter prøvde å ta ansvar for felles beste på hybelhuset, så var det berre drit å få frå den kanten. «Døll», hadde Torstein kalt han. Det burde han eigentleg bedt om unnskyldning for. Peter hadde aldri sagt noko stygt til Torstein, så det var forsmedeleg at han berre måtte finne seg i å bli kalla døll. Han følte seg trakka på liksom. Hadde det vore opp til Peter, hadde Torstein vore ute av hybelhuset for lengst.

Men.... kanskje var det slik at andre oppfatta han som døll også...? Peter såg på husregeldokumentet og alpakkaen som hadde fått navnet hans på seg. "Den seriøse".

Vel, Sara hadde sagt at han ikkje var døll. Kjekt at Sara også gjekk litt i bresjen for å få på plass husreglar, så han slapp å vere aleine om å dra lasset. Å ta ansvar og vere seriøs var jo ikkje dårlege eigenskapar.

Men... Torstein tykte altså Peter var kjedeleg... Kanskje det var på tide at han fann på litt meir sprell? Ikkje noko problem for han det. Han var slett ikkje så døll som Torstein skulle ha det til. Kanskje han ikkje var så spontan, men han hadde mange artige idear. Måtte berre planlegge litt.

Peter tenkte på konfirmantleiren. Nokre av jentene hadde hatt det moro med å erte eit par av gutane. Dei hadde hatt såpe på tannbørstane deira, våte kluter i soveposane og ....mjølfelle over døra. Det var nok meint som ein type flørt. Jentene gjorde det for å fortelle gutane at dei var interessert, men den bodskapen nådde ikkje heilt fram og gutane vart sure.

Peter følte seg med eitt oppglødd og lo for seg sjølv. Mjølfelle! Det skulle han jammen prøve på Torstein. Det var ikkje direkte slemt, sant? Torsten kunne jo tolke det som han ville? Og om han ikkje klarte å ta ein spøk...vel, då var det vel han som var døll, og ikkje Peter?

2020-03-27 06:27 | 0 kommentarer | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster