2020-03-25 08:32 | 0 kommentarer | Lovleg - dikt, Titteldikt av Alie

Sara er heime på hybelhuset og vaskar ettersom det ikkje vart noko av å besøke Gunnhild i vinterferien.

Då støvsugaren byrja å lukte svidd og surt på same tid, skjønte Sara at det var best å la han stå. Ho blanda såpevatn i ei bøtte i staden og gjekk laus på vindaugskarmar, vegglister og golv. Sette på noko bra musikk til arbeidet. Her var det litt av kvart å ta fatt i! Støv var ein ting, men hybelen bar preg av lettvint opprydding etter dei siste festane, så det var både kliss på golvet, brukte snusposar og til og med glasbitar i eit hjørne. Musikken dundra og fylte henne med energi. Ho kjente seg litt sint også. Like greitt å ta det ut på vaskefilla.

Klart at Gunnhild ville ha med Luna heim; dei var jo kjærestar. Men Sara var blitt overraska likevel. Det skjedde liksom så brått, og ho hadde vore heilt klart til å reise. Ho sa til Gunnhild at det var greit, at ho kunne reise heim til Sogndal i staden. Men det var aldri eigentleg eit alternativ. Ingen venta på henne der. Ho hadde annonsert til alle at ho skulle på vinterferie og at ho ikkje kunne vere på planane til jentegjengen. Det ville vore så flaut å seie at turen var avlyst. Sjølv om det berre ville føya seg inn i historia med andre avlyste ferieplanar. Sara skrudde opp musikken litt til og skrubba ekstra hardt på nokre flekker framfor kjøleskåpet.

Heldigvis hadde ho tilgang til dansesalen i vinterferien, og der hadde ho tilbrakt nokre timar. I dansen gløymde ho alt anna, både bekymringar og sinne. Ho elska musikken - og alle dei fine sangtekstane! Nesten som dikt. Dei kunne uttrykke noko ho kjente seg att i utan å vite at ho hadde det slik før ho høyrde songen. Ein dag skulle ho bli skodespelar, men ho kunne også tenke seg å jobbe med dans. Kanskje ein kombinasjon? Ho vart alltid oppløfta når ho tenkte på dette.

Puh.. ein liten pustepause i sofaen. Sjekke telefonen. Ingen meldingar. Instagrambilder av snø, ski, syden, festar… Snap frå Andrine, Susanne.... Og ein snap frå Torstein. Sara heva augebryna. Det var den tredje denne veka. Så ulikt han, Sara skjønte ingenting. Kva var dette? Nokre tretoppar og blå himmel. Han var visst ute på tur.

Ho skrudde opp musikken igjen. Sval, Young Alien.

I'm chasin' happy, my biggest enemy is runnin' faster than I do
I'm chasin' happy, when my biggest fear is havin' somethin' to lose

Sara tok tak i lampa og song nokre strofar i "mikrofonen". Tok nokre trinn bortover gangen. På tide å vaske badet. Kva skulle ho gjort utan musikk - og dans?

2020-03-25 06:22 | 0 kommentarer | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster

Det er vinterferie. Luna blir ufrivillig presentert for foreldra til Gunnhild og syns det er vanskeleg med slike "kjærestegreier".

Etter at foreldra valde å flytte tilbake til Oslo, har David budd på hybel. Sjølv om han lengta tilbake til byen i fjor haust, skjønte han at han ikkje kom til å få finne att det han flytta frå. Og Sandane kjendes meir og meir som heime. Tida var inne for å gjere det han sjølv ville, for ein gongs skuld. Så det vart hybel. «Du har forandra deg sånn!» sa foreldra. Kva dei no meinte med det.

No sit han på bussen til Leikanger. David angrar på at han har sagt ja til å besøke Tina i vinterferien. Sjølv om det berre er frå tysdag til torsdag. «Shit,shit,shit....» tenker han inni seg «Eg veit ikkje korleis ein gjer slike ting». Møte foreldra hennar! Og ein bror. Kanskje venninner? Kva merkelapp skal han presentere seg med? Ein god venn? Typen..? David har aldri drive med slike kjæreste-greier før. Han ser ut av vindauge på tre og fjell som kjem imot han og forsvinn i stor fart. Uråd å feste blikket på noko lenge nok til å få med seg detaljar. Alt går for fort.

David prøver å sjå for seg ulike situasjonar som kan oppstå. Foreldra til Tina vil sikkert like at han er høfleg og tilbyr seg å hjelpe til på kjøkkenet. Men vil dei syns det er rart om han klemmer Tina når dei er tilstades? Eller er det rarere om han ikkje gjer det? Og kor skal han sove? Hvis Tina hadde besøkt han hos foreldra hans, hadde det vore ganske flaut å sei at han ville ha henne på rommet sitt. Ånei, tenk om dei spør han kva han ynskjer - kva vil det rette svaret vere? David ser for seg det eine skrekkscenariet etter det andre: Far hennar fortel artige historiar, men David ler på feil tidspunkt. Mora har lagd favorittretten til Tina, men David er kresen og likar det ikkje. Bror hennar diggar musikk han aldri har høyrt om. Verre og verre. David legg panna mot det kjølige vindauget og let att augo. Han er veldig forelska i Tina, men ho er så anleis enn han. Så han kan aldri vere sikker på kva ho forventar. Kjem ho til å vere fornøgd med den han er - i den nye settingen? Sjansen for å dumme seg ut eller skuffe henne er formidabel.

Så snik det seg inn ein liten tanke. Ein plan. Ei mogleg løysing. Han vil overlate alt til Tina! Ho kan styre dette, sjølvsagt. Han berre viskar ut seg sjølv, følger nøye med på kva Tina syns i ein kvar samanheng og lar henne prate og bestemme. Då må det gå bra. Snart er det torsdag.

2020-03-25 06:00 | 0 kommentarer | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster