Det er haustferie og Gunnhild blir overraska då Sara kjem tilbake på hybelen; ho skulle jo reise til Bergen og besøke far sin.
Sara er snart heime på hybelen igjen. Ho er så sinnsjukt trøytt. Tenk, at det hadde skjedd igjen! Når ho tenker på haustferien for eitt år sidan... nesten komisk at det same kunne skje igjen. Men i fjor fekk ho i alle fall vite at det vart avlyst før ho rakk å reise.
Beina vert som bly og hovudet verker når ho tenker på korleis ho reagerte i fjord. Ikkje bra.
Skulestarten på Sandane hadde vore røff og ho følte at alle hata henne, så ho var nedfor i utgangspunktet. Haustferien hjå pappa skulle bli ei fin pause. Eit par dagar før ho skulle reise, ringte han og sa at ho ikkje kunne kome likevel. Det hadde dukka opp noko uventa.
På torsdagskvelden før haustferien tok det heilt av. Sara drakk sprit for første gong og vart veldig full. Ein idiot hadde klenga seg innpå henne, enda han hadde dame frå før. Torstein var blitt sur og kalla henne for hore og idioten for noko enda verre. Det vart ein slåsskamp til slutt. Plutseleg dukka Alex opp, som ein god fe. «Hold hatten min», sa han til Sara - og gjekk i mellom Torstein og idioten. Han redda henne. Men Sara var full og fortvila. Ho sprang heim medan tårene trilla. Av ein eller anna grunn følte ho seg som verdas verste, mest avskyelege person, alle hata henne og ho hata seg sjølv. Det var ei kjensle av å vere trykt opp i eit hjørne, og ho kom seg ikkje unna. Korleis skulle ho halde ut?
Då ho tok kniven og byrja å skjære seg i armen, var ho framleis veldig full. Det kjendes som ei lettelse. Så vart ho redd. Alt blodet som byrja å renne! Ho ville jo ikkje dø!
Alex hadde kome etter henne. Ho hugsa ikkje heilt om det var ho sjølv eller Alex som ringde legevakten, men minnet om den iskalde tonen frå ambulansesjåføren som etterkvart dukka opp, kom ho aldri til å gløyme. «Dette er det ingen som døyr av. Du får finne fram noko plaster og ta deg saman». Som eit nytt slag i ansiktet.
Kva skulle ho gjort utan Alex den natta? Han var feen som redda henne 3 gonger. Først frå bråket og slåsskampen, så frå kniven. Og medan ho fekk grine ferdig, og etterkvart sovne med hovudet i fanget hans, redda han henne frå kjensla av å vere ei jente som ingen likte.
Søvn er ein betre måte å flykte på enn å skade seg. Ho er veldig, veldig trøytt. Snart skal ho legge seg.
2020-02-27 18:50 | Lovleg - andre tekster/innlegg, Vinkel-tekster